مشاور
وزیر کشور در امور بانوان درباره حمایت از زنان تن فروش و معتاد صحبت کرده
و گفته: در برنامههای بازپروریِ معتادان، بازپروریِ زنان ویژه و یا
بازپروری کودکان کار، نه تنها تضمینی برای پوشش صد درصدی وجود ندارد که
حتماً ضریبی از بازگشت نیز وجود دارد.
به گزارش
ایران، حال اینکه ما با چه راهکاری میتوانیم؛ جلوی این بازگشتها را
بگیریم، تابع برنامهها و حمایتهای اجتماعیِ پس از بهبودی است.
فهیمه
فرهمندپور، مشاور وزیر کشور در امور بانوان گفت: با اشاره به اهمیت
استمرار حمایتهای پس از بهبودی، افزود: بدون شک تکتک افراد تحت بازپرروی
که با گذراندن دوره، بهبودی خود را بدست میآورند، در صورت رهاشدن و
بیتوجهی، ممکن است؛ مجدداً به سمت آن آسیب بازگردند.
بطور
مثال؛ زن ویژهای بهبود اولیه پیدا کرده، اما بدلیل نبود حمایتِ مستمر، هر
آن امکان دارد به شرایط پیش از بازپروری بازگردد، لذا ما باید بخشی از
بودجه و اعتبارات را به برنامهها و حمایتهایِ اقتصادی و اجتماعی از زنان
ویژه، زنان بهبود یافته از اعتیاد و همینطور کودکان کار اختصاص دهیم.
وی
خاطرنشان کرد: در این صورت است که میتوان امیدوار بود؛ ریزش و برگشت به
آسیب به حداقل ممکن برسد، در غیر اینصورت فعالیتهای بازپروی اولیه، به
تنهایی نتیجه موفقیتآمیزی نخواهد داشت.
وی با
تاکید بر لزوم حضور و مشارکت نهادهای مختلف در این راه، ادامه داد: این
موضوع از طرفی باید در دستگاههای مختلف پیگیری شود و از طرفی هم باید
سازمانهای مدنی را در این زمینه فعال کنیم. در تمام دنیا بخش قابل توجهی
از حمایتهای اجتماعی، اقتصادی و مددکاری از طریق سازمانهای مردم نهاد و
NGO ها صورت میگیرد و ما نیز باید تلاش خود را در این زمینه بیشتر کنیم.
مشاور
وزیر کشور در امور بانوان از انجام کار خیر بعنوان یک فرهنگ در جامعه
ایران یاد کرد و گفت: ظرفیت کافی در این مورد وجود دارد، اما ما نیز باید
برنامههای کارآمد برای سوق دادن خیرین به سمت این حوزهها داشته باشیم.
فرهمندپور
به ایلنا گفت: در موضوع آسیبهای اجتماعی هنوز نتوانستهایم از حداکثر
ظرفیتهای موجود در عرصه فعالیت خیرین استفاده کنیم و هنوز نتوانستهایم؛
تمایل و علاقه حمایت از زنان بهبود یافته را در میان خیرین آنطور که لازم
است؛ ایجاد کنیم و این باعث شده که خیرین هنوز باور نداشته باشند که حمایت
از مثلاً مبتلایان به ویروس اچ آی وی کار خداپسندانهای است؛ آنها قطعاً
از یک بچه یتیم حمایت میکنند، اما ممکن است به حمایت از یک زن کارتنخوابی
که بهبود یافته، حتی فکر هم نکنند. با این وجود در این حوزه نیز اگر خیرین
بدرستی در جریان ماموریتها، الزامات، اقتضائات و مشکلات قرار بگیرند،
بیتردید به صورت متمرکز ورود خواهند کرد.
وی
درباره موضوع ورود زنان به ورزشگاهها و اینکه مولاوردی؛ معاون رئیس جمهور
در امور زنان و خانواده گفته است؛ بالاخره بعد از ۳۶ سال باید مساله ورود
زنان به ورزشگاهها حل شود؟ گفت: در دورهای که بحث ورود زنان به
ورزشگاهها خیلی جدی شد، اواخر سال ۹۳ یا اوایل سال ۹۴ کارگروهی با حضور
نمایندگان وزارت کشور، معاونت زنان ریاست جمهوری، وزارت ورزش و جوانان و
نیروی انتظامی تشکیل شد و البته در آن مقطع، نشستهای این کارگروه منتج به
یک تصمیم فوری و قاطع نشد، اما اگر بعد از گذشت یکسال این پیگیریها مجدداً
از سر گرفته شود، شاید دوباره لازم باشد آن کارگروه موضوع را بررسی کند.
فرهمندپور
ادامه داد: کمیته نه با اصل موضوع ورود زنان به ورزشگاهها مخالف بود، نه
اصل مطلوب بودنِ حضور خانمها در ورزشگاه را منکر بود و نه مخالفتی با
مطالبه قشری از خانمها داشت.
در واقع بحث بر سر
این بود که آیا با در نظر گرفتن ملاحظات ضروری، حضور خانمها در
ورزشگاهها امکان اجرایی شدن دارد یا خیر؟ از طرفی سوال این است که آیا در
حال حاضر این زمینه و زیرساخت لازم تحقق پیدا کرده یا نه؟ پاسخ روشن است؛
به نظر میرسد تا تحقق این زیرساختها؛ زمان، کار و راه زیادی پیش رو
داریم.
وی خاطرنشان کرد: با این وجود اما اگر
روزی ملاحظات در نظر گرفته شود، ورود زنان به ورزشگاه ها فینفسه چیز بدی
نیست. مکرراً خانم مولاوردی گفتهاند که " نه همه ورزشگاهها و نه در همه
مسابقات "! اگر این موارد در نظر گرفته شده و تحقق یابد، اصل مساله فی
النفسه بد نیست.
مشاور وزیر کشور در امور بانوان
با اشاره به فتوای اخیر مقام معظم رهبری که فرمودند؛ " دوچرخه سواری بانوان
با ملاحظات شرعی، فینفسه نامشروع نیست" گفت: جالب این است که خانمها
پلاکارد فتوای ایشان را دستشان گرفتند و با لباس، هیات و شکلی که فاقد آن
چیزی است که در فتوا آمده، در خیابان دوچرخه سواری کردند. این بازی کردن با
واژهها و برخورد نادرست با موقعیتهاست و اتقافاً همین رفتارها باعث
میشود که برخیها سریعاً گارد بگیرند.
مشاور
وزیر کشور در امور بانوان با تاکید بر اینکه زنان در صورت ورود به
ورزشگاهها باید موارد شرعی را رعایت کنند، گفت: در غیر این صورت به زنان و
دختران دیگری ظلم خواهند کرد که این موازین را رعایت میکنند. هر چقدر
خانمها بیشتر رعایت کنند، مقاومتها کم میشود و عرصه برای حضور خانمها
فراهمتر خواهد شد؛ اما وقتی چند خانم این رفتار را نداشته باشند، بقیه هم
به پای این چند نفر میسوزند.