دوهفته نامه باختر زمین
سیاسی،اجتماعی،فرهنگی،اقتصادی وورزشی
دوهفته نامه باختر زمین
سیاسی،اجتماعی،فرهنگی،اقتصادی وورزشی
مثنوی سرودی از حماسه: سرآینده نجف (کاوه) مهدی پور
مثنوی سرودی از حماسه
بخوان با من سرودی از حماسه که پیشانی چه کردی با قناسه
بخوان یک فصل بارانی تو با من نبردی بین آدم ها و آ هن
زبان ها خارج از ضامن به تکتیر که دشمن ترسد از رگبار تکبیر
بخوان با من فقط یک آیه از جنگ که آیاتش فراوان وقت ما تنگ
جفیرم ، بو غریبم ، کو چنانه د عا ها ی کمیلم در شبا نه
به یادت موسیان هستم همیشه چنان چون بیستون از زخم تیشه
به زلفت موسیان جمعی گرفتار چر ا با عاشقان اینگونه رفتار
هزاران عاشقت از درد مردند و در گرمای دشتت سرد مردند
چه زیبا نزد یزدان نامه بردند شهیدان ، زنده اند هرگز نمردند
اگر در نام و در آوازه خردند نشان دادند که آنان مرد گردند
شهیدان جاودان پسورد وصلند اگر خواهان وصلی ، راه اصلند
دلا در دهلران پیری نمانده چه شد نوروز ؟ چرا میری نمانده
چرا در بیشه اش شیری نمانده ؟ ببین از چشمه جز قیری نمانده
چرا رفتند و ما را جا نهادند ؟! چرا بر قلب عاشق پا نهادند!
چرا در دهلران غوغا به پا شد ؟ ! و سرها بی گناه از تن جدا شد؟!
اگر در زیر لب « هی روله » د ارم و تنها سنگری از سوله دارم
چه غم د ارم که من چنگوله دارم تفنگی دوش و پشتم کوله دارم
شقایق دشت مهران خاک پاکیست زمان در انتظار سینه چا کیست
چرا هردم شقایق سر به زیری ؟ خجالت می کشی از اینکه شیری؟
چرا دلواپسی ای دشت مهران شکوهت برده دل از پیر تهران
قلا و یزان برا درهای من کو ؟ صدایم را اگر داری بگو هو !
کبوترهای خونین با ل من کو ؟ کشیدن پر اگر، رفتن کدام سو ؟
ترک بر داشته کنجانچم لبانش چنان چون علقمه بسته زبا نش
خدا خورشید من درکله قندیست اسیرم کرده بندش این چه بندیست
اگر بر شانه ات من پا نهادم ببخشا کوه قندم ، در جهادم
تو را من در شگفتم صا لح آباد! بگو با من چسان گشتی تو آزاد ؟
گمانم آرشی داری کماندار که تیرش می رود تا عمق پندار
تو را نامت نهادند شور شیرین چنان انجیر و زیتون ، طور سینین
چه سر ها از بلندت زیر گشتند جوانانی به پایت پیر گشتند
سراغت گیرم از کی تنگ بینا ؟ جدا گشتی زنیل چون دشت سینا
به میمک آمدم تا جا نمانم جدا چون قطره از دریا نمانم
به میمک آمدم با دست خالی به گردن چفیه دارم جای شالی
دمادم بر مشامم بوی سرنی سراسر گشته پر خون جوی سرنی
بگو سرنی به من با با ی من کو اگر دیدی ، نشانش را به من گو
شبی عاشق شدم من در هلاله چو دیدم گرد خو د باغی زلاله
شبی تاریک و چشمانی پر از اشک شبی دریای خون ، خالی ولی مشک
از آ ن شب های درد آ لود و دلگیر از آن سرمای جان فرسای شبگیر
سزد حالا کنم یادی ز یاران دلم ابری ، هوا شرجی ، باز باران !
هدیه به روح بلند پدرم که رد پایش در جای جای جبهه و جنگ پیداست
از موسیان تا گیلان غرب ، از چنگوله و دشت عباس تا پادگان ابوذر؛ ازدهلران
و مهران تا سرپل ذ هاب ، از صالح آباد و میمک تا قصرشیرین و کرند غرب
سرآینده : نجف (کاوه) مهدی پور
خیلی خوب بود سایتتون خیلی جالبه ممنونم بابت مطاب خوبی که قرار میدین
سپاس دوست عزیز!
شعر تون بسیار تاثیر گذار بود درود به روان پاک پدرتون که بی شک ما مدیون دلاور مردی ایشون و بسیاری از شیر مردان این دیار هستیم
از حسن نظر شما متشکریم،قدر شناسی شما از رزمندگان مدافع اسلام و کشور ستودنی است روح شهدا و در گذشتگان شما نیز شاد باشد . انشاءالله