کونومیست، پشت پرده را بررسی می کند
هفته نامه ی انگلیسی اکونومیست: کشورهای اروپای شرقی دلیل چندانی برای ترس
از یک ضربه نظامی از سوی ایران ندارند. بنابراین چرا آنها مشتاقانه سیستم
(دفاع موشکی) آمریکا را برای رهیافت موشک های ایرانی امضا می کنند؟ زیرا
آنها از روسیه وحشت دارند. لهستان چند روز پس از حمله روسیه به گرجستان با
میزبانی ده رهیاب آمریکایی موافقت کرد. اوکراین پیشنهاد کرد که رادارهای
هشدار دهنده خود را (به سیستم دفاع ضد موشکی آمریکا) وصل کند و در نظارت در
فضا همکاری کند. جمهوری چک از قبل موافقت کرده بود میزبان رادار رهیاب
موشک باشد.
سیستم های دفاع موشکی نمی توانند زرادخانه عظیم روسیه را دفع کنند ولی
کشورهای میزبان خود را در زیر چتر آمریکا قرار می دهند و در نتیجه به بخشی
از سیستم دفاعی آن از سرزمین مادری (آمریکا) تبدیل می شوند. مقامات
آمریکایی گفتند جنگ در گرجستان می توانست تأخیر بیشتر (در امضای قرارداد
را) همانند تسلیم در برابر روسیه به نظر برساند. ولی آقای (دونالد) تاسک
(نخست وزیر لهستان) نظر دیگری را ارائه داد: پس از حمله روسیه, آمریکا در
نهایت, تقاضای لهستان را برای کمک در مدرنیزه کردن نیروهای مسلح خود و برای
اعزام یک آتشبار ضد هواپیمای آمریکایی پاتریوت در لهستان پذیرفت.
ایران این هفته با لاف زنی (احتمالا دروغین) مبنی بر این که یک موشک قادر
به پرتاب ماهواره را مورد آزمایش قرار داده, استدلال آمریکا را تقویت کرد.
قبلا ایران ادعا کرده بود موشک های آن می توانند به اهدافی دور در اکراین و
شبه جزیره بالکان برسند. ولی اگر (ایران) بتواند چیزی را در مدار قرار
دهد, این امر به آن امکان می دهد کلاهک ها را در فاصله های بسیار دورتر
پرتاب کند. کرملین هنوز تهدید ایران را کم اهمیت جلوه می دهد و می گوید هدف
واقعی آمریکا, خنثی کردن نیروی هسته ای روسیه است.
(سیستم های) دفاع موشکی نه تنها خطر ژئوپولیتیکی ایچاد می کنند که این خطر
می تواند روابط ضعیف غرب را با روسیه بدتر کند, بلکه همچنین یک قمار فنآوری
به حساب می آیند. این سیستم به طور کامل مورد تأیید نیست. رهیاب های دو
مرحله ای که به اروپا ارسال می شوند هنوز ساخته نشده اند و (محاسبات) هندسی
استفاده از رهیاب های زمینی علیه تهدید ایران در آینده هنوز مورد آزمایش
قرار نگرفته اند.
دفتر مستقل پنتاگون برای ارزیابی تجهیزات جدید در اکتبر گذشته گفت ...
رهیافت سلاح های ایران در مقایسه با آزمایش های گذشته علیه موشک های شبیه
سازی شده کره شمالی بر روی اقیانوس آرام "بسیار متمایز" هستند زیرا فواصل
کوتاه تر به واکنش سریع تر نیاز دارد. سیستم اروپایی باید همچنین بتواند با
دو نوع موشک مقابله کند: موشک های با برد قاره پیما که علیه آمریکا آتش
شوند و سلاح های دارای برد متوسط و با خط مسیر و سرعت های متفاوت که علیه
اروپا شلیک می شوند.
سرلشکر تری اوبرینگ مدیر آژانس دفاع موشکی, کارشناسان پنتاگون را "بسیار
بدبین" می خواند. او می گوید رهیاب دو مرحله ای, نوع ساده شده از یک نوع سه
مرحله ای است که بر روی اقیانوس آرام استفاده شده است. اصول دفاع موشکی
صرف نظر از برد آنها, چندان فرقی با هم ندارند. با این وجود منتقدان اصرار
می ورزند که آمریکا ثروت هنگفتی را برای یک مشکل فنآوری غیر ممکن هدر می
دهد.
آمریکا از زمانی که رونالد ریگان "ابتکار دفاع موشکی جنگ ستارگان" خود را
25 سال پیش آغاز کرد تا کنون بیش از 110 میلیارد دلار هزینه صرف دفاع موشکی
کرده است. سیستم جدید از جاه طلبی کمتری برخوردار است ولی برای دفاع در
برابر تعداد کمی از موشک ها طراحی شده است ، ولی با این وجود هنوز سالانه
10 میلیارد دلار هزینه در بر دارد.