آقای احمدی نژاد ! و تواصوا با الصبر!

آ

آقای احمدی  نژاد ! و تواصوا با الصبر!

تقریبا حدود یک سال پیش دکتر احمدی نژاد مجددا در فضای سیاسی کشور به تیتر اول رسانه ها تبدیل شد، و این ناشی از تحرکات سیاسی و اجتماعی رئیس دولتهای نهم و دهم است که به بهانه های مختلف در مجالس و محافل گوناگون حاضر می شود و به سخنرانی و نقد رقبا می پردازد  . برداشت و برآیند عمومی حکایت از ورود احمدی نژاد به انتخابات ریاست جمهوری  96را دارد و هر چه به پایان دوره دولت یازدهم نزدیکتر  می شویم ،فضای انتخاباتی شفاف تر میشود و به نوعی سخن، در فضای گرگ و میش انتخابات ریاست جمهوری قرار می گیریم. قطعا بنا به دلایل و ویژگی های شخصیتی، احمدی نژاد از پتانسیل حرارتی ویژه ای برخوردار است و این ظرفیتهای ویژه جدا ازپیش بینی  هر گونه نتیجه، باعث گرمی کوره انتخابات خواهد شد ؛ لذا به جهت اهمیت موضوع ، ازدیگاه واقعگرایی  به تحلیل آن می پردازیم و طرح این مسئله مستلزم  تحلیل مو شکافانه و همه جانبه  پروسه ی حضور ایشان در انتخابات ریاست جمهوری 96است . یقینا هرگونه بحث  و نتیجه گیری بدون توجه جدی به مفروضاتی همچون شورای نگهبان، دکتر حسن روحانی، ، قدرت احزاب و افکار عمومی در داخل و فضای خارجی اعم از منطقه ای و بین المللی مردود و ابتر خواهد بود ،لذا در طول تحلیل با فاکتور گیری از مؤلفه های اساسی سعی بر آن است تا موضوع به فرجام رسد.در ابتدای امر، آمدن یا نیامدن احمدی نژاد به عرصه انتخابات ریاست جمهوری علاوه بر تصمیم وی به تأیید شورای نگهبان منوط و مشروط است .اولین پرسش این است که آیا احمدی نژاد قادر خواهد بود که از سد شورای نگهبان عبور کند ؟ پرسش دوم ؛ آیا ضعف دکتر روحانی و دولت یازدهم آنگونه برجسته است که احمدی نژاد امیدوار به حضور آبرومندانه و پیروزمندانه در عرصه انتخابات 96 باشد ومیدان اجرا را در میانه راه از دولت روحانی باز پس گیرد؟ پرسش سوم؛ به فرض مقبولیت احمدی نژاد در نزد بزرگان اصولگرایی ،آیا احزاب اصولگرا بنا به ضرورت ، توانمندی ائتلاف و یک کاسه کردن آراء را به نفع دکتر احمدی نژاد دارا خواهند بود ؟آیا در اردوگاه احزاب رقیب ،اختلافات به انفکاک ملموس منجر خواهد شد؟ پرسش چهارم ؛آیا فضای افراط محور  منطقه ونگاه منفعت جویانه قدرتهای بزرگ درچارچوب مدل مذاکره  بین المللی ،پذیرای احمدی نژاد  به عنوان رئیس جمهوری ایران خواهد بود؟ و چندین آیای دیگر.لذا با ترتیب و ترتب و  تفصیل به موضوع فوق می پردازیم. باید گفت شبهه ی تأیید احمدی نژاد از سوی شورای نگهبان ، مسئله ای حل نشده است؛ در طول 8سال ریاست جمهوری دکتر احمدی نژاد کم مواردی وجود ندارد تا بهانه رد صلاحیت وی در انتخابات ریاست جمهوری 96 شود.به عنوان مثال 1- به اصطلاح لجبازی های انتخابات 88؛2- برکناری وزیر اطلاعات وحواشی آن وعزل غیر متعارف متکی وزیر خارجه وقت.3- اختلافات همیشگی بین دولت و مجلس و قوه ی قضاییه ،چون باورها بر این بود که  دولت وشخص رئیس جمهور دلیل این اختلافات است.4- موضوع بعضی از معاونین رئیس جمهوری و مشکلات فرهنگی و اقتصادی. حال به هریک از سئوالا ت مطروحه می پردازیم.با توجه به کارنامه و عملکرد شورای نگهبان در بررسی صلاحیت ها در انتخابات اخیر مجلس و خبرگان رهبری؛ رد صلاحیت دکتر احمدی نژاد شگفت آور نخواهد بود.مسئله بعدی سیگنال دکتر روحانی و عملکرد دولت تدبیر و امید است که تا چه حد این جرأت را به احمدی نژاد و یا هر کاندیدایی دیگر می دهد تا به رقیب وی تبدیل گردد.واقیعیت این است که دولت تدبیر و امید نتوانسته رضایت را در سبد خواسته های مردم جای دهد وحتی بخشی از طرفداران روحانی نارضایتی خویش را از دولت به نوعی نشان می دهند. کارت برجام در نزد عموم از اعتبارقوی برخوردار نیست؛ لذا تکیه بر کارت برجام در جمع آوری آرائ ، آنچنان امیدوارکننده نیست.نباید فراموش کرد که پیروزی دکتر روحانی در انتخابات 92معلول کناره گیری دکتر عارف بود؛ حال آنکه عارف در بحث ریاست مجلس 95 به شدت از روحانی و کابینه اش گله مند است، وما شاهد بودیم که بهترین موقعیت فراهم شده بود  تا عارف بر مسند قوه ی مقننه تکیه کند ولی توجیهات اصلاح طلبان مانع از وقوع این امر شد.بنا برین ،علیرغم کم امیدی به  شورای نگهبان ،احمدی نژاد می تواند به پایین آمدن سطح محبوبیت روحانی امیدوار باشد. در مبحث احزاب، به خصوص احزاب اصولگرا ، تا این لحظه اجماعی در حمایت از احمدی نژاد وجود ندارد و به طور پراکنده از ایشان اعلام حمایت می شود و تنها امید احمدی نژاد به اختلافات حزبی در اردوگاه رقیب است که به جهت سهم خواهی ها و تقسیم منافع دچارنوعی تفرقه شده اند.به آخرین مؤلفه می پردازیم که همانا بحث ظرفیت منطقه وفضای  بین المللی است که آیا پذیرای احمدی نژاد خواهد بود یا نه؛ در عرصه منطقه ای و جهانی باید پذیرفت که همسایگان دور و نزدیک در دهکده جهانی برپیروزی و شکستهای انتخاباتی بازیگران سیاسی اثر گذار خواهند بود ؛با این توصیف هر چند انتخابات در ایران کمترین تأثیر پذیری را از خارج دارد ولی همین تأثیر کم، گاهی اوقات به متغیری مهم تبدیل می شود.جبهه گیری رؤسای دولتهای غیر منعطف فعلی خاورمیانه همانند ترکیه ، عربستا ن ومصرو تغییرات درحال شکل گیری ژئوپلتیک غرب آسیا (جنگ سرنوشت ساز در عراق، سوریه ،یمن و ناآرامی در بحرین) و حساسیتهای ایدئولوژیک آنان به اضافه وِیژگی منحصر به فرد پوتین در رأس قدرت نوظهور روسیه وفضای گفتگو محور بین ایران و ایالات متحده ، قطعا پذیرای ایران احمدی نژادی نخواهند بود و هر کدام به نحوی در فضای تبلیغاتی ،جامعه رأی دهنده ایران را تحت تأثیر خود قرار خواهند داد تا احمدی نژاد پیروز انتخابات لقب نگیرد.از سویی دیگرشواهد نشان می دهد، در کشورهای ریاستی ، معمولا پست ریاست جمهوری با یک تنفس انتخاباتی، 8ساله خواهد بود و شانس کمی وجود دارد تا که رقبا مشکلی در استمرار پیروزی دولت جاریه  ایجاد نمایند . نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال 88 تجربه بسیار مهم و مصداق عینی این مدعا است.میرحسین موسوی که کاندیدای مورد نظر اصلاح طلبان بود در مقابل احمدی نژاد شکست خورد. بنا بر تحلیل نگارنده تنها رقیب جدی روحانی در بین کل جبهه اصولگرایی ، دکتر احمدی نژاد است که علیرغم داشتن آراء چشمگیر،دشمنان متنفذ عدیده ای نیز دارد؛ با این توصیف در این دوره نخواهد توانست در مقابل روحانی پیروز میدان باشد.بعضی ازاصولگرایان با تجربه ،که برای انتخابات پایان قرن ،برنامه ریزی نموده اند و به نوعی رقابت درون حزبی با هم دارند و به هیچ وجه در این دوره از انتخابات شرکت نخواهند نمود  با علم به اینکه کسی قادر نخواهد بود تا روحانی را با شکست انتخاباتی مواجه سازد ، برآنند تا مقدمات حضور دکتر احمدی نژاد را در انتخابات 96 فراهم سازند حتی شاید در کمک به تأیید صلاحیت وی بکوشند و با شیر کردن احمدی نژاد او را وارد رقابت با روحانی نمایند ؛ سپس از او یک شکست خورده سیاسی بسازند و خود در انتخابات 1400 و با گذر از احمدی نزاد پیروز انتخابات شوند.مع الوصف احمدی نژاد نباید خود را وارد کارزار انتخابات 96 نماید، به عقیده نگارنده در  صورت ورود احمدی نژاد به انتخابات 96 دو سرنوشت در انتظار او خواهد بود؛1- احمدی نژاد رد صلاحیت خواهد شد و این امر او را به نا فرمانی خواهد کشانید و موجب پایان عمرسیاسی او خواهد بود.2- احمدی نژاد تأیید صلاحیت خواهد شد ولی شکست خورده بزرگ لقب خواهد گرفت و در آینده نیز شانسی برای کسب قدرت نخواهد داشت.البته با ید توجه داشت که  نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا که در آواخر سال میلادی جاری انجام می گیرد بی تأثیر بر نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در ایران نخواهد بود. پیروزی ترامپ جمهوریخواه در ایالات متحده می تواند مؤلفه محرک آمیزی در جامعه ی رأی دهنده ایران باشد که یک دست راستی مقتدر، پیروز انتخابات ریاست جمهوری  ایران باشد. و بالعکس پیروزی خانم کلینتون انگیزشی در روند نتیجه گیری انتخابات 96 ایران ایجاد نخواهد کرد.در پایان  می توان گفت :اگراحمدی نژاد 4سال دیگر تحمل نماید ،رئیس جمهور آغاز هزاره سوم ایران لقب خواهد گرفت! اگر مردی صبور باشد!!!

نجف (کاوه) مهدی پور کارشناس ارشد علوم سیاسی